هنوز این دوگانگی در جامعه میان برخی از افراد وجود دارد که حضور زن فقط متعلق به خانه است برخی نیز بر این باورند که نه تنها، زن باید در خانه، نقش‌آفرینی کند، بلکه از حق حضور در اجتماع نیز برخوردار است.
به گزارش کاسپین24| بسیاری از بانوان کشورمان، این روزها،علاوه بر اینکه وظیفه مادرانه خود را انجام می‌دهند می‌توانند نقش اجتماعی بیرون از خانه خود را نیز به خوبی ایفا کنند، موضوعی که البته این روزها، بیشتر شاهد آن هستیم اما هنوز هم، افرادی با این نگاه وجود دارند که زن باید در خانه بماند و حق فعالیت در بیرون از خانه را ندارد.
شعبان بزرگی جامعه شناس و مدرس دانشگاه دراین خصوص با اشاره به اینکه انسان درهرامری دارای کنش یا رفتار عقلانی و حساب گرانه است و دنباله این کنش در زمینه اجتماعی شکل می گیرد، اظهار کرد:کمتر انسانی وجود دارد که زیست فردی را بر زیست اجتماعی ترجیح دهد چرا که میان انسان پرورش یافته در تنهایی و انسان اجتماعی فاصله وجود دارد.
وی تصریح کرد: انسان به طور عام و زنان به طور خاص، همانند مردان دارای هویت فردی هستند و به یاد داشته باشیم که گرفتن حق حیات اجتماعی برای زنان، امتیاز یا لوح سپاس و شایستگی نیست بلکه حقی الهی و قانونی است که توسط زنان برای خودشان کسب می شود.
این جامعه شناس با عنوان اینکه قانون، نه تنها مانع تحققِ برابریِ حقوق اجتماعی نیست بلکه دریچه‌ای برای گشایش ظرفیت های انسانی در هر دو سوی جنسیت است، خاطرنشان کرد: از آنجایی که زنان نیز بخشی از جامعه محسوب می شوند شایسته است که بدون جبر، مراتب برخورداری از رفاه، آزادی و امنیت اجتماعی را داشته باشند و جامعه ایرانی علاوه بر دغدغه های سنتی، در تعاملات جهانی نیز، بسیار سخن دارد و این امری عادی است که هر جزیی، تابع یک کل باشد.
بزرگی گفت:جامعه ایرانی نیز تابعی مساوات طلبانه از نظام جهانی است و زنان در ایران به مانند فیلسوفانی که در صورت تصاحب منزلت های واقعی شان، "یک سینه سخن دارند" برای شمولِ جهانیِ فرهنگِ ایرانی می توانند تفکری فراجنسیتی داشته باشند تا سایر جوامع از آن بهره بگیرند.
این استاد دانشگاه اظهار کرد: به طورعام، هیچ زنی نمی تواند بدون زندگی جمعی، منزلت های اجتماعی را تصاحب کند همانطور که هیچ مردی نیز قابلیت چنین انجامی را ندارد و به نوعی زنان در فرآیند اجتماعی شدن و در همراهی با مردان، زن می شوند و این بسیار طبیعی است که در کنار وظیفه اجتماعی شدن، حقوق اجتماعی نیز دریافت کنند.
بزرگی یادآور شد: تمام مادران در کنار وظایف نهاد خانواده، کارکردهای اجتماعی شان را به درستی ایفا کرده اند و برخی گمان می کنند با تعریف مفاهیم در دوره جدید تغییرات اجتماعی و سیاسی در جمهوری اسلامی ایران، نقش زنان و مادران از هم تفکیک شده است در صورتی که این بازبینی نقش به جنسیت مردان راجع است و ضروری است با توجه به نقش آفرینی های حقوقی زنان در جامعه، کفه تعادلی ترازوی زنان با مردان، بی تعارض باشد.
وی افزود: بخشی از حساسیت های حضور زنان به مسائل مذهبی و بخش بسیار مهمی به مسائل و مختصات جامعه مدرن مربوط است، زنان، فرای جنسیت به عنوان اعضایی از جامعه که توان نقش‌آفرینی به عنوان یک شهروند را دارند، همپای مردان می توانند حضور داشته باشند.
این جامعه شناس خاطرنشان کرد: مسئله عدم حضور و کنشگری شهروندی، مسئله‌ای عام بوده و زن و مرد نمی شناسد، اما در این بین بیشتر، جامعه ایرانی دچار سوءتفاهم جنسیتی شده است.
بزرگی با اشاره به اینکه حضور زنان در جامعه با پوشش و مناسبات مردانه یک امر آنارشیستی است اما حضور مردان نیز با نگاره‌های زنانه یک آنارشی غیرقابل تحمل‌تر محسوب می شود، اظهار کرد: اعتقاد دارم جامعه ایرانی یکی از بندرگاه های مهم تغییرات بزرگ اجتماعی به ویژه در مسئله زنان خواهند شد و دولت، مسئول ایجاد مسائل زنان نیست که به طور خاص مسئول فرموله کردن این مساله اجتماعی باشد.
وی تصریح کرد: جداسازی بخش هایی از نهادهای اجتماعی از سایر بخش ها، همانند جداسازی زنان و مردان در جامعه از ایحاد جامعه تندرست و پایدار جلوگیری خواهد کرد به طوری که در اکثر جوامع بهنجار، زنان و مردان به هم مرتبط، وابسته و دلبسته اند اما ضروری است که اصالت استقلال جنسیتی را هم در مردان و هم در زنان دنبال کنیم.
منبع:ایسنا
