غلط‌های املایی چه بلاهایی بر سر فرهنگ ما می‌آورد؟

از درست‌‌نویسی تا غلط ننویسم، جملاتی هستند که در فضای مجازی دست‌آویز افرادی شده‌ که برای خودشان شکل و شمایلی دست و پا کنند که نماد یا برچسب باسواد بودن به خود بزنند، ایرادات بقیه را بگیرند که ای وای هکسره رعایت نشد یا چرا نیم‌فاصله را رعایت نمی‌کنند.

اگر واژه‌ای اشتباه نوشته شده، تعجب نکنید!

در این میان «آکادمی آکسفورد» هم به این مسئله پرداخته و گفته که ما در روند زندگی هم تمایل به تغییر دادن الگوهای فرهنگی داریم و هم بدون تمایل این مسئله هم وجود دارد در نتیجه در نوشتن هم این موضوع صدق می‌کند در این میان حتی می‌توانیم بگوییم امکان دارد غلط‌های املایی سرگذشت فرهنگی‌مان را توضیح بدهد.

اما مسئله اینجاست که خیلی هم متعجب کننده نیست که افراد غلط می‌نویسند و خیلی پایبند به درست‌نویسی نیستند آنها حتی عنوان‌ها و نام‌های خانوادگی ثابت را هم به غلط می‌نویسند اما مسئله اینجاست که چرا به این سمت رفته و الگوها رفته رفته تغییر یافتند. در اصل این امر نشان می‌دهد که این موارد تثبیت شده به حدی پیچیده هستند که نمی‌توان رخدادها را پیش‌بینی کرد.

اطلاعات فرهنگی ژنتیکی هستند یا خیر!

این طرز تلقی از دگرگونی‏‌های فرهنگی سبب شده معتقدان به تکامل فرهنگی مبنای اندیشه خود را بر زیر‏رشته ژنتیک جمعیتی استوار کنند و از الگوهایی استفاده کنند که می‏‌گوید استمرار فرهنگی تنها از طریق وراثت ممکن می‌شود. اما حقیقت این است که اطلاعات فرهنگی و ژنتیکی با یک میزان از پایبندی به نسل‏‌های بعد منتقل نمی‌شوند.

آیا سرزدن برخی اشتباهات خاص از ما چیزی را درباره پیچیدگی فرهنگ‏‌های انسانی برملا می‏‌سازد؟ بیشتر غلط‏‌های املایی تغییراتی نظام‏‌مند و غیرتصادفی در کلمه‌ها هستند. افراد، به دلایل فراوان، کلمه‌ها را تغییر می‏‌دهند، بسته به اینکه مثلاً از املای غلط یا درست کلمه مطلع باشند یا خیر و اینکه پیش از این چقدر کلمات مشابه را دیده باشند.

غلط‌‏های املایی به محیط زبانی که اشتباهات در آن رخ می‌دهند، ارتباط دارند. اگر اسمی از مجموعه اصواتی تشکیل شده که در زبانی معمول وجود نداشته، اهالی آن زبان، معمولا صورتی از آن اسم می‏‌سازند که به الگوهای صدایی زبانشان نزدیک‏تر باشد. یعنی حتی در دو زبان مختلف تلفظ یک کلمه واحد هم کاملا متفاوت است.