خیلی سال پیش در یکی از رسانه‌ها گزارشی خواندم که مصاحبه کننده با موادفروش (ساقی) صحبت کرده بود و یک روز کاری‌اش را به‌صورت روایتی در گزارش آورده بود بخشی از صحبت‌های او خیلی تکان‌دهنده بود ان قسمتی که از مشترهایش می‌گفت، صحبتش به این صورت بود که همه نوع مشتری دارم از کارمند بگیر تا دکتر و مهندس، ورزشکار معروف حتی هنرمند خفن.
به گزارش کاسپین24 | حالا در این بازار مکاره سریال‌ها و فیلم‌ها هم شده‌اند در راس محتواهای مشمئزکننده و طبل‌های تو خالی! شاید بگویید یعنی چه؟ یعنی محتواهایی که با کشیدن گُل و مصرف مواد مخدر ذهن مخاطب را مسموم می‌کند تا بخواهد اوقات فراغت آن را پر کند.
شاید استارت سریال‌های اغراق‌آمیز و هنجارشکنانه با مثلث‌های عشقی که معمولا با شکست هم روبه‌رو می‌شد خورد و بعد به سمت مصرف انواع مواد مخدر از جمله گُل کشیده شد، سریال «ممنوعه» یکی از آن سریال‌هایی بود که مصرف مواد مخدر به صورت علنی جلوی دوربین نشان داده شده و مخاطبان اعتراض کردند تا از پخش آن جلوگیری کنند.
رقص روی موادمخدر در سریال‌ها به چه قیمت!
با اعتراض مخاطبان هیچ‌چیز تغییر نکرد و حتی در سریال «رقص روی شیشه» هم دیدیم که بازیگران خیلی علنی گُل می‌کشند و در کنار این پای قمار، اختلاس، قاچاق و فساد هم به سریال باز می‌شود.
برخی از منتقدان بر این باورند شاید عوامل و سازندگان قصدی در تبلیغ، ترویج یا تشویق نداشته باشند و می‌خواهند با دیدگاه هنرمندانه دست روی این معضل بگذارند تا هم از عواقب ناگوار آن جلوگیری کنند و هم اطلاعات به مخاطب بدهند اما گویی در این دیدگاه موفق نبودند و بیشتر مصرف مواد مخدر و نشان دادن آن جلوی دوربین به این تعداد بالا مضر هم بوده است.
وضعیت بغرنج سریال‌های خانگی و سینمایی
مثلا در سریال «هفت» می‌بینیم کشت و تولید مواد مخدری همچون «گُل» و «قارچ» را به وضوح نشان می‌دهد و علنا از آن حرف می‌زنند. درست است که صحبت از ناهنجاری اخلاقی برای حل و رفع معضلات باید وجود داشته باشد اما نه در حدی که آن معضل مثبت نشان داده شود و خودش معضلی روی معضل شود.
انگار این محتواهای زرد برای سازندگان فیلم و سریال‌ها نقطه عطف شد و در بیشتر آثار دیدیم یا بازیگری در حال مصرف «گُل» است یا در حال کشت و تولید یا خرید و فروش و... و رسیدیم به مرحله‌ای که دیگر مصرف این نوع مواد مخدر دیگر عنصری در داستان فیلم نبود بلکه تخریب‌کننده ذهن مخاطب شد.
بدون هیچ‌گونه اغراق و بزرگ‌نمایی باید بگویم که جوانان و نوجوانان با دیدن فیلم‌ها و سریال‌ها کاملا تاثیر می‌گیرند و حتی دیدن سریال‌هایی از این دست باعث شده برخی از آنها را به کام مرگ بکشاند. حتی سازمان جهانی بهداشت هم هشدار داده که باید قوانینی گذاشته شود تا صحنه‌هایی از این دست به صورت مثبت و علنی نمایش داده نشود یا حتی برای کاهش چنین فیلم‌هایی سیاست کمک مالی نکردن به فیلم‌ها را اجرا کنند.
سریال‌های قورباغه، شوخی کردم، هیولا و فیلم آرایش غلیظ و... از نمونه آثار فرهنگی هستند که با این وضعیت مصرف مواد مخدر در آنها دیگر نمی‌توان عنوان فرهنگ و هنر را بر رویشان گذاشت.
رپ و مصرف گُل شده‌اند دو مقوله جدانشدنی
وضعیت مصرف گُل در موسیقی «رپ» به مراتب بیشتر و علنی‌تر است وضعیتی که بدون هیچ‌ردخوری در تمامی متن‌های این نوع موسیقی مصرف گُل را می‌بینیم. این موسیقی که اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 بسیاری از خوانندگان جوان به آن روی آورند سبکی از موسیقی که بیشتر محتوای اشعارش از الفاظ نامناسب، اعتراضی، خشم، توهین و ناسزا پُر شده بود و جامعه فرهنگی و نخبگانی موسیقی آن را پَس زد.
در بیشتر این اشعار رپ از کلمات بی‌مهابای گُل کشیدن و مصرف آن می‌خوانند که تاثیر فراوانی روی شنونده دارد حتی خود این رپرها با مصرف مواد مخدر همچون گُل از خود هیجاناتی بروز می‌دهند که بعد از خوانندگی باعث می‌شود جوانان به مصرف این نوع قبیل مواد مخدر گرایش پیدا کنند.
تاثیر کلمات است که ترغیب می‌کند نه آهنگ!
در مجله «دیلی میلدر» آمده که برخی از پژوهشگران و محققان دانشگاه نیویورک گفتند آن چیزی که باعث خشونت در گوش دادن موسیقی می‌شود آن آهنگ نیست بلکه بار معنایی خود کلمات است که روی شخص تاثیر می‌گذارد بار منفی این نوع کلمات سبب افزایش خشونت و نگاه معنادار به برخی از جملات می‌شود که یکی از آنها همین اعتیاد و روی آوردن به مصرف مواد مخدر است.
پژوهشگران معتقدند ریشه اغلب مصرف مواد مخدر همچون گُل توسط جوانان و نوجوانان از شنیدن مکرر و بارهای این نوع سبک موسیقی است.
حتی در یکی از مصاحبه‌های این رپرهای معروف که در بیشتر اشعار موسیقی رپی که خوانده علنا از مصرف گُل صحبت می‌کند گفته خودش اصلا مصرف نمی‌کند و اینکه با خواندن این نوع محتواها به او گفتند که جوانان و نوجوانان با خواندن او به مصرف گُل روی آوردند تنها این‌گونه جواب داد که فقط سبکی از موسیقی است و او خوانده است دیگر!
منبع : تبیان
