نشریه سیاسی،اجتماعی بیداری اندیشه در شماره جدید این دوهفته نامه نوشت:شهرهای مازندران به دلیل شرایط خاص جغرافیایی مستعد رسیدن به شهرهای پیشرفته و دارای امکانات و شرایط هستند اما مدیریت شهری در مازندران ناتوان از برنامه ریزی درست و اصولی است.
به گزارش کاسپین24،نشریه سیاسی،اجتماعی بیداری اندیشه در شماره جدید این دوهفته نامه با بررسی نقش شوراهای شهر در تخلفات شهرداری نوشت:
در ماه های اخیر، توجه به تخلفات دستگاه های اجرایی به ویژه شهرداری ها و شوراهای اسلامی شهرهای مازندران افزایش یافته است. دستگاه های نظارتی و اطلاعاتی در کنکاشی هماهنگ و قابل قبول نظارت بر حوزه هایی که بیشترین اعتراضات مردمی را داشته اند آغاز کرده اند.
کشف اختلاس 290میلیارد تومانی در شهرداری ساری، رسیدگی به پروژه سیاه شورای شهر بابل و اقدامات صورت گرفته در شورای شهر بابلسر و یکی دو شهر دیگر نشان می دهد تیغ نظارت همچنان در مازندران بُرنده است.
در حوزه شهری اما مشکلات مردم بیشتر است، طبق اعلام دستگاه قضایی بیشترین شکایات مردم از دستگاه های اجرایی در حوزه شهرداری ها است. در افکارعمومی نیز حیف و میل اموال شهرداری ها که عموما از محل عوارض مردمی تامین می شود محل اعتراض بسیاری بوده است.
مردم به خوبی مشاهده می کنند که بودجه ها حیف و میل می شود، اعتبارات صرف باندگرایی و تیم داری اعضای شورای شهرها می شود. نبود پروژه های نه چندان بزرگ در شهرداری های مازندران و نیز به ثمر نرسیدن پروژه هایی مانند آسفالت و نبود پروژه های رفاهی و خدماتی مناسب در شهرهای مازندران به این نارضایتی ها در حوزه شهری استان دامن زده است.
شهرهای مازندران به دلیل شرایط خاص جغرافیایی مستعد رسیدن به شهرهای پیشرفته و دارای امکانات و شرایط هستند اما مدیریت شهری در مازندران ناتوان از برنامه ریزی درست و اصولی است.
شورای اسلامی شهرهای مازندران گرفتار در دسته بندی و رئیس بازی است. شوراهای مازندران در انتخابات متوقف شده و تمام برنامه ها برای انتخابات آتی است.
امروز بسیاری از شوراها در جدال برای انتخاب رییس شورا گرفتار شده اند، شورای شهرها هنوز آبستراسیون و بر هم زدن جلسات رای گیری شورا برای انتخاب شهردار و یا رئیس شورا را برای تاثیرگذاری خود انتخاب کرده اند.
شورای شهرهایی که در قانون نقش نظارتی برای آنان بر عملکرد مدیریت شهری تعیین شده است امروز در قامت یک مدیر شهری خود را قائل به اظهارنظر در کوچکترین مسائل شهری و در انتصابات حتی در جابه جایی یک کارشناس محق می دانند و اینگونه است که شهرهای مازندران هر روز عقب افتاده تر از سال های قبل است.
شهرداری های مازندران نیز در تخلفات دست کمی از شوراها ندارند، شهرداری هایی که با در اختیار داشتن بودجه ها و اعتبارات باد آورده آن را در راستای اهداف دیگر هزینه می کنند و تیغ نظارت را از خود دور می بینند وارد بازی شورانشینان هم می شوند گاهی و از این راه مردم را در انتظار توسعه می گذارند.
*داستان تازه
اما ماجرای شوراها و شهرداری ها به اینجا ختم نمی شود، شوراها به جای نقش نظارتی خود و استقبال از شفاف سازی ها و توجهات دستگاه های نظارتی بر شهرداری ها و مدیران شهری پاپوش درست می کنند. در وجهه دیگر نیز شهرداری ها و برخی مدیران میانی شهرداری با اعضای شورا دست به یکی کرده و پوست موز زیرپای شهردار ها می اندازند. و این داستان بلبشوی تازه مدیریت شهری در مازندران است.
اصلاح جامعه کوچکی که در آن وظایف هر فرد و گروهی مشخص است چندان سخت نیست اما اعضای شورای شهر نظارت را فراموش کرده و پاپوش را برای یکدیگر در پیش گرفته اند.
ماجرای دیگر و جالب در مدیریت شورایی تحمیل هزینه ها و نیروها به سازمان ها و شهرداری ها و سپس درخواست انحلال آنها و فرار به جلو است. همگان به خوبی می دانند که هر عضو شورا حداقل 5 نیرو در سال به سیستم شهرداری تحمیل می کند و این به غیر از نیروهایی است که شهرداران در عمر کوتاه مدیریتی خود وارد نظام مدیریت شهری می کنند و این می شود داستان شهرداری ساری که امروز اعضای شورای شهر خبر از وجود 900 نیروی مازاد در سازمان عمران می دهند، می گویند 100 نیرو بدون حضور در سازمان حقوق می گیرند،پس سازمان مشکل دارد و باید منحل شود.
این فرار به جلو وضعیت اسفناکی است که در مقابل مدیریت شهری مازندران قرار دارد و باید درمانی برای آن دیده شود، زیرا از عواقب ادامه این روند، کاهش درآمدهای شهری، کاهش اعتماد مردم به مدیریت شهری و نیز کاهش مشارکت های مردمی در توسعه شهرهای مازندران خواهد بود.
