سه دانشجوی معلول مازندرانی با رتبه‌های برتر کنکور ۹۹ تجلیل شدند؛ دانشجویایی که از مشکلات در حوزه آموزشی حرف‌های شنیدنی داشتند که به اعتقادشان سال‌ها شنیده نشد ، ولی با این وصف آنان با پشتکارشان موفقیتی را رقم زده‌اند تا ثابت کنند " خواستن ، توانستن است ".
به گزارش کاسپین۲۴ | مازندران حدود سه هزار دانش آموز و یکهزار دانشجوی معلول دارد که در جمع خانواده ۶۶ هزار نفری زیر چتر حمایتی بهزیستی قرار دارند ؛ قشری که یک سوم آنها دارای معلولیت ذهنی هستند و بقیه همانند دانش آموزان و دانشجویان عادی توان حضور در عرصه های آموزشی و علمی را دارند.
مراسم تجلیل از این دانش آموزان نخبه دیروز و دانشجویان نخبه امروز با حضور ویدیو کنفرانسی دکتر وحید قبادی دانا رییس سازمان بهزیستی برگزار شد. آنچه در بهزیستی مازندران برای تجلیل از دانش آموزان معلول نخبه بیشتر خودنمایی می کرد این بود که هر سه دانش آموز نخبه استان که رتبه زیر ۵۰۰ کنکور امسال را از آن خود کردند ، از یک مدرسه در شهرستان آمل بودند ، مدرسه ای که به گفته این دانش‌آموزان تا کنون ۲۰ دانشجوی پزشکی و دندانپزشکی و همچنین چندین دانشجو در رشته های مختلف در کارنامه اش ثبت کرد.
این سه دانش آموز نخبه که اکنون به کسوت دانشجو در آمده اند ، از مدرسه نمونه دولتی شهرستان آمل هستند. هر سه امسال برای نخستین بار در کنکوری سراسری شرکت کردند و در بهترین دانشگاه های کشور نیز پذیرش شده اند.
از ترک تحصیل تا رتبه برتر کنکور
" مهدی دواتگر " ، یکی از این برترین های کنکور سراسری جامعه معلولان مازندران است که امسال موفق به کسب رتبه ۱۱۹ در رشته انسانی و قبولی در رشته حقوق دانشگاه مازندران شد. وی گفت: من کم بینا هستم و شاید الان باید بگویم تقریبا نابینا هستم زیرا چشمهایم بسیار تار می بینند و تقریبا بینایی خودم را از دست داده ام.
وی افزود : کم بینایی من از سال نهم تحصیلی یا سوم راهنمایی نظام قدیم آغاز شد و مشکلات تحصیلی من نیز از همان زمان زندگی خودم و خانواده را تحت تاثیر قرار داد. پیش از آن به دلیل عادی بودن ، مشکلی در مدرسه و با معلمان نداشتم ، اما با از دست رفتن " سوی " چشمانم نه تنها نگاه مدرسه نسبت به من تغییر کرد ، بلکه کیفیت آموزشی نیز برایم کاهش یافت.
این معلول نخبه مازندرانی توضیح داد : در سال نهم که در مدرسه نمونه دولتی تحصیل می کردم، ناگهان مدیریت مدرسه سر ناسازگاری را با من انتخاب کرد و به من به عنوان یک دانش آموز پر دردسر نگاه می کردند . حتی با وجود این که پدرم با هزینه شخصی تخته سیاه با گچ برایم خرید، مدیر مدرسه حاضر به نصب آن نشد. مسائل و ناسازگاری های متعدد باعث شد در همان سال ترک تحصیل کنم و دیگر قید مدرسه را زده بودم تا اینکه در پایان سال به اصرار معاون مدرسه راضی به شرکت در آزمون نمونه دولتی شدم و خوشبختانه با شرایط پیش آمده نیز نمره قبولی را کسب کردم و در دبیرستان نمونه دولتی شهر پذیرش شدم.
وی افزود : با وجود همه ناملایمتی‌ها در سال آخر راهنمایی ، در دوران دبیرستان وضعیت برایم در مدرسه نمونه دولتی کاملا متفاوت بود. مدیر مدرسه و حتی معلمان آنقدر با من و دیگر معلولان همراه بودند که انگیزه دوباره ای برای پیگیری جدی تر تحصیل گرفتم. گویا جان دوباره ای برای ادامه تحصیل به من دادند.
دواتگر ادامه داد : مدیر مدرسه که فردی به نام تقی پور بود، کاملا وضعیت من و دیگر معلولان را درک می کرد. تمامی امکانات ، تجهیزات و همچنین شرایط را برای ما فراهم کرد. شاید بهتر باشد بگویم آقای تقی پور همانند یک پدر برای دانش آموز معلولی مثل من در مدرسه بود و هیچگاه بین ما و دیگر دانش آموزان عادی فرقی قائل نبود. در مدتی که در مدرسه نمونه دولتی تحصیل کردم برای من تجربه شد که رفتار و شرایط در فضای آموزشی چقدر می تواند باعث قوت و استعدادیابی در میان معلولان و همچنین تقویت عزت نفس امثال من شود.
قهرمان ملی شطرنج پشت صندلی دانشگاه امیرکبیر
" ابوالفضل کاظمیان اسکی " دیگر دانش آموز مازندرانی نخبه ای است که در کنکور سراسری سال جاری با رتبه ۳۲۵ در رشته مهندی پزشکی دانشگاه امیرکبیر تهران پذیرفته شد. ابوالفضل معلول جسمی - حرکتی است و از ویلچر استفاده می کند.
او هم گفت: من عضوی از تیم ملی شطرنج معلولان کشور هستم و اخیرا نیز برای مسابقات جهانی که به صورت مجازی در کشور روسیه برگزار شد ، انتخاب شدم اگر چه حضورم در مسابقات جهانی به دلیل رویارویی تیمی با تیمی از رژیم اشغالگر قدس لغو شد.
کاظمیان اسکی افزود : با وجود معلولیت حرکتی و استفاده از ویلچر هیچگاه معلولیت را محرومیت و محدودیت ندانستم ولی آن چیزی که بیشتر از همه در موفقیتم نقش داشت مدیریت مدرسه بود و این را همیشه در ذهن خواهم داشت .
وی توضیح داد : همراهی مدرسه آنقدر با من و دیگر معلولان عالی بود که هیچوقتی کم و کاستی را احساس نکردیم . معلمان با تمام بزرگواری ، کلاس هایم را در طبقه همکف برگزار می کردند تا بتوانم در کنار دیگر دانش آموزان آموزش ببینم.
این دانش نخبه آملی با نگاهی سرشار از امید به آینده و تبمسی دایمی بر لبان ، ادامه داد : آنچه معلولانی همانند من به خصوص دانش آموزان و دانشجویان نیاز دارند، احترام و ایجاد بسترهای حداقلی برای حضور ما در میان مردم و دوستان است و همچنین اینکه باید ما را باور داشته باشند. باور نه تنها به ما عزت نفس می دهد، بلکه در خودباوریمان نیز تاثیر دارد.
این دانشجو همچنین به خدمات بهزیستی برای دورن تحصیلی اشاره کرد و گفت : از نظر توانبخشی کمک های خوبی می شود و تجهیزات توانبخشی من مانند ویلچر و دیگر نیازها را بهزیستی همواره برطرف کرد ، اما برای خدمات دانش آموزی چیز زیادی در نظر نگرفتند که شاید ناشی از کمی و کاستی هایی باشد که دارند . البته انصاف نیست اگر نگویم هر سال قبل از آغاز سال تحصیلی قلم ، کاغذ و دفتر به همراه حدود ۶۰ هزار تومان هزینه ایاب و ذهاب از طرف بهزیستی به ما داده می شد اگر چه این میزان نمی توانست نیازهای اساسیم برطرف کند.
کاظمیان اسکی یکی از حمایت های موثر بهزیستی را برقرار مستمری برای خودش از سال گذشته برشمرد و گفت : با وجود اینکه کمک خوبی برای من است ، اما مبلغ مستمری همخوانی با هزینه های امروزی ندارد. اکنون برای حضور در دانشگاه نیازمند یک ویلچر برقی هستم که در حال حاضر ۲۰ میلیون تومان قیمت دارد و خرید آن از توان خانواده ام خارج است و می دانم شاید برای بهزیستی هم این هزینه برای یک نفر مثل من سنگین باشد.
وی در عین حال توضیح داد : البته بهزیستی بارها برایم ویلچر تهیه کرد ، اما ویلچرهای معمولی جوابگوی نیاز من به عنوان یک عضوی از جامعه بخصوص دانشجویی نیست و در توانمندسازی اثر زیادی ندارد و تا حد زیادی در اماکن عمومی مرا نیازمند می کند.
این دانشجوی نخبه مازندرانی بزرگ ترین دغدغه اش را رفت و آمد در زمان دانشجویی دور از خانواده در تهران برشمرد و گفت : هزینه تعمیر ویلچر ، خرابی و همچنین نامناسب بودن محیط شهری باری است که متاسفانه بر روی دوش تمامی معلولان کشور سنگینی می کند. در مازندران نیز معلولان به خصوص ویلچری ها حتی از کمترین خدمات عمومی به دلیل نامناسب بودن فضای شهری محروم هستند و ما حتی به یک پارک هم نمی توانیم برویم.
رویای محقق شده پزشکی
" محمود پرویزی عمران " دیگر دانش آموز نخبه مازندرانی از دبیرستان نمونه دولتی آمل است که با وجود معلولیت جسمی و مشقات ناشی از آن در کنکور سال جاری رتبه ۳۲۵ رشته تجربی را کسب کرد و در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل قبول شد.
او هم در حاشیه جلسه امروز گفت : من از ناحیه دست و انگشت و به صورت مادرزادی معلول هستم که توانستم در اولویت نخست خود که همان رشته پزشکی پذیرش دانشگاه علوم پزشکی بابل بود ، پذیرفته شوم.
پرویزی عمران که از انتخاب دانشگاه علوم پزشکی بابل به عنوان محیط تحصیلی خود ابراز رضایت کرد ، در پاسخ به پرسش خبرنگار ما در باره محدودیت برای تحصیل در این رشته ، گفت: فکر نکنم برایم مشکل ایجاد شود و تا جایی که علاقه و توان دارم ادامه خواهم داد.
این دانشجوی معلول علت اصلی موفقیتش را علاوه بر خانواده ، مجموعه مدرسه نمونه دولتی آمل توصیف کرد و گفت : همراهی ، درک و صبوری معلمان و محموعه مدیریت مدرسه علت اصلی قوت قلب و موفقیت من و دوستانم است.
وی افزود : با اینکه در مدرسه ما شرایط تا حدودی آرمانی بود و با نیازهای معلولان همخوانی داشت، اما در مدارس دیگر معلولان به لحاظ دستری ، مناسب سازی و آموزش متناسب با نیاز این قشر محروم هستند.
این دانشجوی رشته پزشکی تاکید کرد : نظام آموزشی ما در زیرساخت و مناسب سازی برای جامعه معلولان باید اصلاحات جدی را انجام دهد و همچنین فضای اقتصادی نیز باید برای حضور معلولان فراهم شود.
این سه دانش آموز با وجود اینکه در یک مدرسه و در زمانی واحد تحصیل می کردند ، گذشته از تحصیل در حوزه های مختلف علمی ، نقطه نظرات واحدی داشتند؛ دردهای مشترکی که باید جدی تر برای درمان آنها اقدام کرد. حرف هایی که باید با جان و دل شنید و در راه رفعشان همت عالی به خرج داد.
منبع : ایرنا
