"مارمه" یا "مادرمه" سنت و آیین خاص در مازندران که در لحظه تحویل سال نو اجرا می شود که تداوم برکت و شادابی در سال پیش رو به عنوان هدف "مارمه لینگ" (کسی که رسم مارمه را اجرا می کند) است.
به گزارش کاسپین24 | لحظه تحویل سال برای همه لحظات خوش و شادی‌بخشی است که از ساعت‌ها قبل چیده شده و افراد خانواده با امید و آرزو دور سفره می‌نشینند و برای سال پیش‌رو آرزوهای خوب در دل دارند.
در استان مازندران با آیین‌هایی همراه بوده که اکنون در شهرها فراموش شده و شاید در تعداد محدودی از روستاها فراموش نشده باشد.
بعضی از خانواده‌های روستایی مازندران هنگام نوروز سفره عید نوروز را چند ساعت پیش از تحویل سال می‌چینند و در اشتیاق تحویل سال، منتظر کسی می‌شوند که او را برای خود شگون‌آور قرار داده‌اند تا در نخستین ساعت‌های سال نو به خانه‌شان بیاید و برایشان شگون بیاورد.
نکته مهم اینکه هر خانوادها کی از همسایه‌ها یا آشنایان را برای خانه خود شگون‌آور دانسته و از وی به‌عنوان مارمه نام می‌برند.
«مادرمه» هر خانه‌ای، نخستین کسی است که پس از تحویل سال به آن خانه وارد می‌شود، به این صورت که با خوشرویی و نشاط با ظرفی آب به خانه می‌آید و پس از وارد شدن آب را در حیاط خانه می‌پاشد و سال نو را به اهل خانه تبریک می‌گوید
افراد خانه نیز با شادمانی به استقبال مارمه خود می‌روند و او را به کنار سفره عید و سینی دعوت می‌کنند و اعتقاد دارند که از یمن حضورش و از شگون این پذیرایی سفره‌شان در سال جدید همیشه پربرکت خواهد بود.
اعتقاد بر این است هرچیز در عید باید بهترین باشد کاه گلی کردن بخشی از آیین‌هایی است همواره ادامه داد هم برای مقاومت ساختمان است هم نونوار شدن ساختمان برای آغاز سال نو باشد
مهران حسنی معاون گردشگری اداره کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران در این‌باره، اظهار کرد: در گذشته مردم مازندران به بحث مادرمه اعتقاد عجیبی داشتند.
وی افزود: به این صورت بوده که مارمه با برگه سبز و یا شکوفه وارد خانه می‌شد و نکته مهم اینکه همه افراد خانه بیرون می‌ایستادند تا آن فرد وارد شود و این موضوع برایشان خیلی مهم بود.
معاون گردشگری اداره کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران بیان کرد: آن فرد مارمه وارد خانه می‌شد و به اطراف خانه می‌پاشید و در مایان هم شکوفه یا برگ سبز را درگاه خانه آویزان می‌کرد و پس از آن اجازه ورود به بقیه افراد خانه داده می‌شد.
حسنی با اشاره به اینکه اکنون این رسم به فراموشی سپرده شده است، گفت: البته شاید در برخی از روستاهای دوردست برگزار شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: موضوع مهم ماندگاری اداب و رسوم و آیین‌های کهن است که همه باید در مانایی آن تلاش کنیم تا برای نسل جدید فراموش نشود و گرد کهنگی به خود نگیرد.
منبع : فارس
