کارشناس ارشد مدیریت اجرایی نوشت:مدیریت شهری مدیریتی برنامه محور است.
به گزارش کاسپین24؛عباد محمدی کارشناس ارشد مدیریت اجرایی در یادداشت خود تحت عنوان مدیریت شهری؛مدیریتی برنامه محور نوشت:هدف شوراهای اسلامی شهر باید این باشد که تا بر اساس فرهنگ ایرانی و اسلامی وطن عزیزمان و با تاکید و حفظ ارزش ها و سنتهای بومی و محلی شهر زیبایمان آمل در مدیریت شهری از اصول و برنامه های روز دنیا و تجربه های موفق داخلی و خارجی استفاده کنند. یقینا این مهم با همت و تلاش متصدیان امر و بهره گیری از قوه متکثر کارشناسی با بکارگیری نیروهای نخبه و شایسته آملی امکان پذیر است.
از دید برنامه اسکان سازمان ملل متحد (HABITAT) هفت حوزهی تخصصی برای نمایندگان شوراهای شهر و برنامه های ایشان در نظر گرفته شده و اصولا همه برنامه های تدوین شده در این حوزه خواه ناخواه نمی توانند بدور از آن باشند که مزید استحضار همشهریان خوبم خلاصه ای از آن را تقدیم میکنم. این هفت حوزه عبارتند از:
۱) قانونگذاری شهری، زمین و حکمرانی:
در این حوزه، ملل متحد بر راهکارهای بینالمللی برای تمرکززدایی، تقویت حکومتهای محلی و بهبود دسترسی به خدمات اساسی برای همهی شهروندان همراه با دربرگیرندگی اجتماعی و مشارکت مردمی متمرکز است و از سه زیر مجموعه:
الف- قانونگذاری شهری ب- زمین و شبکه جهانی ابزار زمین ج- حکمرانی محلی و تمرکززدایی، تشکیل شده است.
٢) برنامهریزی و طراحی شهری:
این بخش با بهرهگیری از روشها، دستورالعملها و ابزارهای مناسب آزمایش شده در تمام سطوح و در جهت رشد و توسعه شهری، پایداری بهینه، افزایش کارآیی و تساوی حقوق به دولتها و شهرها کمک می نماید و شامل واحدهای زیر است:
الف- برنامهریزی منطقهای و کلانشهریب- برنامهریزی، توسعه و طراحی شهرها ج- تغییرات اقلیم
٣) اقتصاد شهری
این بخش به ترویج سیاستها و راهبردهای شهری که منجر به تقویت توانمندی شهرها میشود، میپردازد تا از این طریق پتانسیل شهرها به عنوان محرک توسعهی اقتصادی و عاملی در ایجاد ثروت و اشتغال را محقق سازند و شامل زیرمجموعههای زیر است:
الف- توسعهی اقتصاد محلی ب- تامین منابع مالی شهرداریها ج- امور جوانان و ایجاد اشتغال
۴) خدمات زیربنایی شهری:
این بخش بر تقویت سیاستها و ساختارهای نهادی در جهت گسترش دسترسی عادلانه به خدمات اولیه شهری به خصوص برای اقشار کمدرآمد تاکید دارد و از چهار دفتر:
الف- مواد زائد جامد (پسماندها) ب- انرژی شهری ج- جابجایی شهری د- آبرسانی و بهداشت و سلامت، تشکیل شده است.
۵) کاهش خطرپذیری و بازسازی:
این بخش با استفاده از برنامه هایی چون پایدارسازی شهرها، بازسازی و ترمیم سکونتگاه ها (بعداز سوانح)، در راستای کاهش آسیب پذیری شهری و روستایی و واکنش به بحرانها فعالیت میکند. این بخش از واحدهای:
الف- بازیابی اسکان ب- احیاء سرپناه ج- کاهش خطرپذیری شهری
تشکیل شده است.
۶) مسکن و بهسازی سکونتگاههای غیررسمی
این بخش با هدف افزایش دسترسی به مسکن مناسب، بهبود کیفیت زندگی در محلات زاغه نشین و سکونتگاه های غیررسمی و جلوگیری از ایجاد و رشد نمونههای جدید آن می باشد که از دو واحد تشکیل شده است:
الف: مسکن ب: بهسازی سکونتگاه های غیررسمی
٧) پژوهشهای شهری و توانمندسازی:
این حوزه پیشرفت دستیابی به اهداف توسعه هزاره و دستور کار اسکان بشر را بررسی کرده و در قالب گزارشهای برنامهی اسکان بشر ملل متحد و نیز برنامه شاخصهای شهری ارایه می کند. این بخش از واحدهای زیر شکل گرفته است:
الف: تحقیق ب: توسعهی ظرفیت ج: رصدخانه شهری جهانی
اساسا برنامه ای را می توان جامع تصور کرد که بتواند مشکلات را تعریف و برای آن راهکار عملیاتی طراحی کند. البته این اقدامات باید براساس نگاه واقع بینانه و در چند مرحله و فاز اجرایی باشد، چراکه پتانسیل و ظرفیت های شهر شاید جوابگوی اقدام آنی نباشد یا زیر ساخت های آن فراهم نگردد. اصولا حلقه مفقوده مدیریت شهری در کشور ما خصوصا در خارج از کلانشهرها مطالعات و تحقیقات است. ارزیابی تاثیرات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، ترافیکی و ... و خصوصا تاثیرات اجتماعی و فرهنگی قبل، بعد و حین اجرای پروژه ها از ضرورت هاست. اتوبانی ساخته میشود بی آنکه تاثیر این اقدام را بر کاهش ترافیک و یا رفتار مردم بسنجیم...مثلا در جایی جاده ساخته اند اما توجه به زمین های دو سمت جاده و نشط آب از این زمین ها به هم نشده و نصف اراضی بایر مانده یا در جایی پارک ساخته شده اما میزان اعتیاد و خرید و فروش مواد رشد کرده... همه اینها گویای نبود مطالعه و ارزیابی اجرای طرح در شهرهاست.
انتظاری که مردم شریف از نمایندگان شوراها دارند برنامه محور بودن و داشتن شناخت از ظرفیت ها و نیز کمبودهای شهر است و انتظاری که از مردم عزیزمی رود این است که با انتخاب درست در تعیین آینده شهرشان سهمی مهم بردارند.