کاسپین24 | تصور دیدن فیلمی از بریدن گوش الاغ یا سگی که به خودرویی بسته و کشیده می شود، کتک زدن سگ ها و یا سنگ زدن های مرگ آور به خرس؛ زشت ترین و شرم آورترین تصاویری است که می توان از یک انسان انتظار داشت. امروز در جامعه جهانی و حتی پیش از آن براساس آموزه های دینی، احترام به حیوان بی آزار در رده احترام به انسان شمرده می شود و قانون حمایت از حیوانات نیز طرفداران خود را دارد، با این حال حیوان آزاری در کنار اینکه یکی از شنیع ترین امر شمرده می شود، بازنشر آن در فضای مجازی در سال های اخیر نیز افزایش یافته است.
به گزارش کاسپین24| تصور دیدن فیلمی از بریدن گوش الاغ یا سگی که به خودرویی بسته و کشیده می شود، کتک زدن سگ ها و یا سنگ زدن های مرگ آور به خرس؛ زشت ترین و شرم آورترین تصاویری است که می توان از یک انسان انتظار داشت. امروز در جامعه جهانی و حتی پیش از آن براساس آموزه های دینی، احترام به حیوان بی آزار در رده احترام به انسان شمرده می شود و قانون حمایت از حیوانات نیز طرفداران خود را دارد، با این حال حیوان آزاری در کنار اینکه یکی از شنیع ترین امر شمرده می شود، بازنشر آن در فضای مجازی در سال های اخیر نیز افزایش یافته است.
حیوان آزاری؛ ناهنجاری اجتماعی
داریوش عبادی مسئول انجمن‌های محیط زیست و منابع طبیعی مازندران در گفت وگو با کاسپین24، می گوید: حیوان آزاری نوعی ناهنجاری اجتماعی جامعه محسوب می شود؛ هنگامی که در جامعه‌ای با بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مواجه شویم و نارضایتی اجتماعی ایجاد و افزایش یابد، بازخورد آن تبدیل شدن به رفتارهایی ناهنجار همچون حیوان آزاری، قطع درخت و ریختن زباله در طبیعت می‌شود. گرچه این هنجارها نوعی اعتراض است اما بخشی از آن با فرهنگ جامعه مرتبط است، ایران همچنان که کشوری توسعه نیافته است از نظر فرهنگی نیز توسعه انسانی بر روی آن کار نشد و در سطح پایین قرار دارد.
مسئول انجمن‌های محیط زیست و منابع طبیعی استان مازندران، یادآور می شود: اگر بخواهیم به علت حیوان آزاری بپردازیم باید ببینیم در زمینه اقتصادی جامعه، اجتماعی و فرهنگی چرا کوتاهی کردیم؛ همگان می‌دانیم که حیوانات مخلوقات خدا هستند و قرار نیست که مخلوقی مخلوق دیگر را حذف و یا آزار دهد و هنگامی که حیوان آزاری را شاهد هستیم در واقع باید دید بر چه بخش‌هایی از اقتصاد و فرهنگ کار نشده است؛ در جامعه از جنگل تراشی حمایت کردیم و در جنگل آبادانی ایجاد شد، آلودگی رودخانه ها با زباله و فاضلاب موجب شد هیچ موجود زنده ای در رودخانه های مازندران وجود نداشته باشد، شکار بی رویه نوعی آزاد حیوانات است که ریشه در فرهنگ دارد، بنابر این مهم ترین مساله در این حوزه زیرساخت های فرهنگی است.
وی عنوان می کند: هیچ سازمانی نیز همچون محیط زیست و سایر ارگان‌ها در زمینه پوشش گیاهی و جنگل به تنهایی این مشکلات را نمی‌توانند حل کنند بلکه مشکلی ساختاری است و باید کل جامعه تصمیم بگیرد که با این پدیده‌ها همچون بریدن گوش حیوانات و آزار به خرس و یا قطع درخت، مقابله کند.
تنش های روانی اجتماعی حیوان آزاران
مصطفی باقرزاده رئیس دامپزشکی شهرستان قائم‌شهر نیز به مسائلی دیگر اشاره می کند، و با اشاره به اینکه حیوان آزاری از گذشته بود اما با توجه به گسترش شبکه‌های اجتماعی در دید مردم بیشتر قرار می‌گیرد، می گوید: حیوانات به عنوان موجودات طبیعی در محیط زیست حضور دارند و تاثیر موثر در روند طبیعت ایجاد می‌کنند پس باید به حقوق آنها احترام بگذاریم بنابراین هر گونه آزار و نسل‌کشی به موجب قانون باید از طرف مردم رعایت شود.
باقرزاده با بیان اینکه حیوان آزاری مشکلی روانی است زیرا انسان سالم هیچ‌گاه اقدام به آزار دادن حیوانات نمی‌کند و حتی از دیدن این صحنه حالت بدی به وی دست می‌دهد، می افزاید: باید به حیوان آزاری به عنوان مشکل و فقر اخلاقی و نوع تربیت خانواده‌ای که در آن رشد کرد، نگریسته شود که به موجب آن فردی به درجه‌ای از قساوت می‌رسد که نسبت به موجود زنده‌ای این اقدام را انجام می‌دهد. از نظر فرهنگی و روانی، افرادی که حیوان آزاری می‌کنند باید آنها را بیمار دانست که در جامعه وجود دارند و راهکاری برای درمان آنها پیدا کرد. افرادی که قتل‌های زنجیره‌ای انجام می‌دهند آنها در سابقه آنها حیوان آزاری وجود دارد که نتیجه آن از بین بردن آدم‌ها شده است.
این مسئول با اشاره به اینکه در دین اسلام که چندجانبه است حتی به حقوق حیوانات نیز توجه شد، تصریح کرد: پیام اکرم (ص) نسبت به حیوانات بسیار مهربان بودند و برای آنها حقوقی از صاحب به طور مثل غذا، مکان و بار مناسب برای حیوان را برشمرد تا حیوانات آزار نبینند.
خلا قانونی در حمایت از حیوانات اهلی
حسینعلی ابراهیمی کارنامی مدیرکل محیط زیست استان مازندران در گفت و گو با کاسپین24، اظهار می کند: حیوان آزاری دو معقوله حیوانات اهلی و وحشی را در برمی‌گیرد و قانون حیوانات وحشی را نام برده و مسئولیت آن را بر عهده محیط زیست قرار داده اما در زمینه حیوانات اهلی، قانون‌گذار قانونی برعهده محیط زیست محول نکرده است با توجه به وظایف محیط زیست در صورت مشاهده حیوان آزاری، حیوانات اهلی هم همانند اقدامات وحشیانه‌ای که اخیرا بر روی حیوانات اهلی انجام شد از دستگاه‌های قضایی برای برخورد با متخلفان یاری می گیرد. در زمینه برخورد با حیوان آزاری حیوانات خانگی، محیط زیست با خلأ قانونی مواجه است و بر طبق ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها در زمینه حیوانات خانگی که در شهرها قرار دارند و بی‌صاحب به شمار می روند تکلیف بر عهده شهرداری‌ها است؛ گرچه قانون‌های این چنینی نوشته شده و به مجلس نیز ارسال شده، رفته اما تاکنون مطرح نشده است که چه ارگانی مسئول برخورد با چنین متخلفانی است بنابراین با قوانین موجود برخورد با آزاردهندگان حیوانات اهلی برعهده محیط زیست نیست.
مدیرکل محیط زیست استان مازندران، یادآور می شود: با توجه به گسترش فضای مجازی و افزایش اطلاع رسانی ها توسط مردم بسیاری از آسیب‌های این چنینی کاهش می‌یابد.
تخریب محیط زیست؛ تعرض به حقوق حیوانات
این مسئول با بیان اینکه تخریب منابع طبیعی و محیط زیست و ورود انسان ها به حیطه زندگی حیوانات وحشی، به نوعی آزار این حیوانان به شمار می رود، تصریح می کند: انسان‌ها زیستگاه حیوانات را تخریب کردند و به زیستگاه آنها تجاوز شده بنابراین تعارضی میان انسان ها و حیوانات در عصر جدید به وجود آمده است؛ از آنجایی که در گذشته کشاورزی و راهسازی و حضور انسان در طبیعت محدود بود اما در حال حاضر به دلیل تکنولوژی های ایجاد شده، نیاز و شاید طمع انسان موجب دسترسی انسان به تمام مناطق طبیعی شد و بشر به زیستگاه طبیعی حیوانات هجوم آورد که در این زمینه قطعا بشر متجاوز است.
وی می افزاید: انسان زیستگاه حیوانات را تخریب کرد در حالی که حیوانات زنجیره حیات بشر هستند و هنگامی که یکی از حلقه‌هایی که به هم در طبیعت متصل هستند از بین برود تمام زنجیره دچار مشکل می‌شود به طور مثال هنگامی که تعداد گراز کاهش پیدا کند در نتیجه پلنگ به دام اهلی حمله می‌کند و یا وقتی در زیستگاه خرس اقدام به دامداری و کشاورزی می‌کنیم بنابراین نوعی تقابل میان انسان و حیات وحش ایجاد می‌شود.
ابراهیمی ادامه می دهد: در زمینه آزار حیات وحش با افزایش شبکه اجتماعی و اطلاع رسانی به موقع محیط بان ها در تمام نقاط حاضر شده و برخورد با افراد متخلف انجام می‌شود اما نیروهای حفاظتی محیط زیست بسیار اندک و خودروهای این حوزه نیز فرسوده است؛ با توجه به حساسیت‌های جامعه جهانی؛ ابزارهای کافی در این حوزه وجود ندارد و محیط زیست در این بخش نیاز به اعتبارات بیشتری دارد.
